به گزارش مشرق، عبدالکریم حسین‌زاده نماینده مردم نقده و اشنویه و عضو کمیسون عمران مجلس شورای اسلامی با اشاره به جان‌باختن تعدادی از کولبرهای سردشت، اظهار داشت: کولبرها اساساً به درازای سال‌های متمادی وجود داشته‌اند، اما 3 مشکل در این زمینه وجود دارد.
وی افزود: اولین مشکل در وهله اول به نوع نگاه به پدیده و موضوع کولبری برمی‌گردد، دومین مشکل مسئله توسعه‌یافتگی یا عدم توسعه‌یافتگی مناطق مرزی است و سومین موضوع نیز مربوط به نوع نگاه به مرز و پدیده مرز است.
این عضو کمیسیون عمران مجلس در ادامه تصریح کرد: اگر این 3 موضوع را دقیق آنالیز و بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که واقعاً مرز، اشتغال در این مناطق، شرایط توسعه‌یافتگی مرزهای کشور و در نهایت کولبرها برایمان مسئله خواهد بود و نسبت به موضوع اقدام خواهیم کرد.
حسین‌زاده تأکید کرد: لازم است یک هم‌بستگی‌سنجی با میزان توسعه‌یافتگی و سهم مناطق مرزی از سرانه درآمدهای ملی با تعداد کولبرها انجام شود، قطع به یقین به این نتیجه خواهید رسید که در همه نقاط مرزی کشور نرخ بیکاری بسیار بالا و نرخ اشتغال بسیار پایین است و میزان توسعه‌یافتگی بسیار کم است، تا زمانی که برنامه‌ای برای کولبرهای کشور نداشته باشیم این داستان همچنان پابرجاست و هر روز شاهد مسائل مختلف خواهیم بود.
وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا مشکلات موجود برای ساکنان مناطق مرزی کشور به کم‌کاری مجلس در حوزه قانونگذاری مربوط می‌شود یا کم‌کاری دولت در کارهای اجرایی؟ گفت: همه نهادها در این زمینه مقصر هستند، در شرایط بروز چنین حوادثی باید همه دستگاه‌های مختلف کشور وارد عمل شوند، این کم‌کاری ناشی از این است که در سنوات گذشته هیچ باوری به اجرای طرح آمایش سرزمین نداشتیم.
نماینده نقوه و اشنویه در مجلس یادآور شد: اگر این باور را داشتیم که باید طرح آمایش سرزمینی را اجرا کنیم، امروز با این قبیل مشکلات مواجه نمی‌شدیم، همه دولت‌ها و همه مجالس در بروز اینگونه مشکلات مقصر هستند، اگر طرح آمایش سرزمینی ایجاد می‌شد خود به خود فاصله میزان عقب‌ماندگی و توسعه‌یافتگی جامع در مناطق مختلف کشور جبران می‌شد.
حسین‌زاده تأکید کرد: ما در زمینه توسعه مناطق مرزی کشور نیازمند یک عزم ملی هستیم، هم در مجلس و هم در دولت و همه دستگاه‌های تصمیم‌گیر کشور باید به مناطق مرزی کشور با دید بازرگانی و تجاری توجه کنند و این نگاه را سبب‌ساز تأمین امنیت مناطق مرزی کشور بدانند نه نگاه امنیتی را سبب‌ساز تأمین امنیت آن مناطق؛ این تغییر و جابجایی نگاه باید در همه دستگاه‌های امنیتی، تشکیلاتی و حتی دستگاه‌های اقتصادی کشور صورت گیرد.
وی اضافه کرد: آیا بهتر نیست بیاییم روی همه مناطق مرزی کشور سرمایه‌گذاری کنیم، تا اشتغال پایدار در این مناطق مهم اقتصادی کشور ایجاد شود؟ من به همه جامعه تصمیم‌گیر ایران قول شرف می‌دهم که اگر به صورت «پایلوتی» نقطه‌ای از مناطق مرزی کشور را انتخاب کنند که بیشترین تلفات را در آن منطقه داشته‌ایم و سرمایه‌گذاری در آن منطقه مرزی کشور انجام دهند و همه آن جامعه هدف را محاسبه و برای آنان اشتغال پایدار ایجاد کنند، مطمئن باشید حتی یک نفر از آنان به جامعه کولبرها اضافه نمی‌شود.
این عضو کمیسیون عمران مجلس بر همین اساس متذکر شد: ما این پیشنهاد را در بودجه‌های سنواتی مطرح کرده‌ایم که تخصیص اعتبارات سالانه استانی حداقل برای 2 سال افزایش یابد تا عقب‌ماندگی‌ها جبران شود؛ وزارتخانه‌های اقتصادی کشور زنجیره محکمی را با وزارت کشور و حتی وزارت امور خارجه ایجاد کنند و سرمایه‌گذاری‌های سنگین در این مناطق انجام دهند، در سنوات مختلف این پیشنهادات داده شده ولی متأسفانه بنا به دلایل متعدد روی زمین مانده است، امروز که شاهدیم مردم جان‌شان را از دست می‌دهند، باید این موضوع تبدیل به یک مسئله برای ما شود.
حسین‌زاده در پایان خاطرنشان کرد: باید گفت جان باختن 5 کولبر در سردشت و پیرانشهر و امثالهم، در وهله اول موجب هزینه دادن آن خانواده و سپس جامعه می‌شود، وقتی خانواده‌ای فقیر می‌شود در واقع جامعه فقیر می‌شود و جامعه فقیرتر ضریب قدرت ملی کشور را پایین می‌آورد، این زنجیره‌ها به یکدیگر متصل هستند، این زنجیره از آن فرد تا انتهایش که منافع ملی ماست، به یکدیگر وابسته هستند.
وی افزود: اولین مشکل در وهله اول به نوع نگاه به پدیده و موضوع کولبری برمی‌گردد، دومین مشکل مسئله توسعه‌یافتگی یا عدم توسعه‌یافتگی مناطق مرزی است و سومین موضوع نیز مربوط به نوع نگاه به مرز و پدیده مرز است.
این عضو کمیسیون عمران مجلس در ادامه تصریح کرد: اگر این 3 موضوع را دقیق آنالیز و بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که واقعاً مرز، اشتغال در این مناطق، شرایط توسعه‌یافتگی مرزهای کشور و در نهایت کولبرها برایمان مسئله خواهد بود و نسبت به موضوع اقدام خواهیم کرد.
حسین‌زاده تأکید کرد: لازم است یک هم‌بستگی‌سنجی با میزان توسعه‌یافتگی و سهم مناطق مرزی از سرانه درآمدهای ملی با تعداد کولبرها انجام شود، قطع به یقین به این نتیجه خواهید رسید که در همه نقاط مرزی کشور نرخ بیکاری بسیار بالا و نرخ اشتغال بسیار پایین است و میزان توسعه‌یافتگی بسیار کم است، تا زمانی که برنامه‌ای برای کولبرهای کشور نداشته باشیم این داستان همچنان پابرجاست و هر روز شاهد مسائل مختلف خواهیم بود.
وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا مشکلات موجود برای ساکنان مناطق مرزی کشور به کم‌کاری مجلس در حوزه قانونگذاری مربوط می‌شود یا کم‌کاری دولت در کارهای اجرایی؟ گفت: همه نهادها در این زمینه مقصر هستند، در شرایط بروز چنین حوادثی باید همه دستگاه‌های مختلف کشور وارد عمل شوند، این کم‌کاری ناشی از این است که در سنوات گذشته هیچ باوری به اجرای طرح آمایش سرزمین نداشتیم.
نماینده نقوه و اشنویه در مجلس یادآور شد: اگر این باور را داشتیم که باید طرح آمایش سرزمینی را اجرا کنیم، امروز با این قبیل مشکلات مواجه نمی‌شدیم، همه دولت‌ها و همه مجالس در بروز اینگونه مشکلات مقصر هستند، اگر طرح آمایش سرزمینی ایجاد می‌شد خود به خود فاصله میزان عقب‌ماندگی و توسعه‌یافتگی جامع در مناطق مختلف کشور جبران می‌شد.
حسین‌زاده تأکید کرد: ما در زمینه توسعه مناطق مرزی کشور نیازمند یک عزم ملی هستیم، هم در مجلس و هم در دولت و همه دستگاه‌های تصمیم‌گیر کشور باید به مناطق مرزی کشور با دید بازرگانی و تجاری توجه کنند و این نگاه را سبب‌ساز تأمین امنیت مناطق مرزی کشور بدانند نه نگاه امنیتی را سبب‌ساز تأمین امنیت آن مناطق؛ این تغییر و جابجایی نگاه باید در همه دستگاه‌های امنیتی، تشکیلاتی و حتی دستگاه‌های اقتصادی کشور صورت گیرد.
وی اضافه کرد: آیا بهتر نیست بیاییم روی همه مناطق مرزی کشور سرمایه‌گذاری کنیم، تا اشتغال پایدار در این مناطق مهم اقتصادی کشور ایجاد شود؟ من به همه جامعه تصمیم‌گیر ایران قول شرف می‌دهم که اگر به صورت «پایلوتی» نقطه‌ای از مناطق مرزی کشور را انتخاب کنند که بیشترین تلفات را در آن منطقه داشته‌ایم و سرمایه‌گذاری در آن منطقه مرزی کشور انجام دهند و همه آن جامعه هدف را محاسبه و برای آنان اشتغال پایدار ایجاد کنند، مطمئن باشید حتی یک نفر از آنان به جامعه کولبرها اضافه نمی‌شود.
این عضو کمیسیون عمران مجلس بر همین اساس متذکر شد: ما این پیشنهاد را در بودجه‌های سنواتی مطرح کرده‌ایم که تخصیص اعتبارات سالانه استانی حداقل برای 2 سال افزایش یابد تا عقب‌ماندگی‌ها جبران شود؛ وزارتخانه‌های اقتصادی کشور زنجیره محکمی را با وزارت کشور و حتی وزارت امور خارجه ایجاد کنند و سرمایه‌گذاری‌های سنگین در این مناطق انجام دهند، در سنوات مختلف این پیشنهادات داده شده ولی متأسفانه بنا به دلایل متعدد روی زمین مانده است، امروز که شاهدیم مردم جان‌شان را از دست می‌دهند، باید این موضوع تبدیل به یک مسئله برای ما شود.
حسین‌زاده در پایان خاطرنشان کرد: باید گفت جان باختن 5 کولبر در سردشت و پیرانشهر و امثالهم، در وهله اول موجب هزینه دادن آن خانواده و سپس جامعه می‌شود، وقتی خانواده‌ای فقیر می‌شود در واقع جامعه فقیر می‌شود و جامعه فقیرتر ضریب قدرت ملی کشور را پایین می‌آورد، این زنجیره‌ها به یکدیگر متصل هستند، این زنجیره از آن فرد تا انتهایش که منافع ملی ماست، به یکدیگر وابسته هستند.
